Når ein går langs ein smal fjord går ein enten innover eller utover! Slik tenkjer eg det!
I dag har eg gått utover langs fjorden. Over bøar og bygdevegar med snø på!
Eg tek meg i det og tenkjer - er det utover som er vegen å gå i denne verda?
Er det der framtida ligg?
Eg oppdagar at hendene lett legg seg på ryggen medan eg går, og at eg stoppar og snur meg. Ser innover!
«Dei gamle» gjekk på søndagstur med hendene på ryggen. Kvar skulle dei elles gjera av dei når dei ikkje gjorde på noko?
Og eg tenkte- no er eg visst som dei gamle - og ja, eg er då på deira alder - innser eg.
Men eg går utover langs fjorden.
Eg vil gå utover fjorden!
Eg vil tenkja at framtida er utover!
Men eg kjem oftare enn før til å leggja hendene på ryggen- snu meg og sjå innover.
Det ligg så mykje der, og meire vil det koma etter som stega går.
Men framtida ligg utover til det eg endå ikkje har sett!
