Fuglane

I dag kom dompappen.
Han har vore fråverande på fuglebrettet i heile vinter.

Han er stilig, dompappen,
og eg ser at han veit det.
Stolt og rak sette han seg på toppen av brettet,
såg seg om, og tok kontroll.
Meisene skvatt seg unna,
alle unntatt spettmeisa.
Den lever sterkt på sitt lange, spisse nebb!
Også desse skapningane kjenner til rang, makt og stas!

Men meisene er i fleirtal i buskene her på tunet,
og i skrivande stund er det dei som rår.
Lauvmeis, bladmeis, kjøttmeis og blåmeis!
Men også dei flyktar for meisa med det store nebbet.

Eg saknar grønfinken - dei kom i flokkar,
og bokfinken som kløyver solsikkefrøet så enkelt.
Og så saknar eg spurven,
den enkle spurven, som var som eit husdyr å rekna
utanfor fjøs og bakeri i "gamle dagar".
No finn eg dei berre litt malplassert, inne på kjøpesentra.
Kanskje eg må kjøpa litt mjøl!

Og så kjem svarttrosta.
Det likar eg ikkje, og undrar meg på kvifor.
Men den er for stor til å koma inn på bretta,
og må finna seg i "å metta seg" av det som fell frå
dei " rike (små) sitt bord"!
Det vart jo ein fin tanke!!
Eg smiler litt her eg set - men kanskje eg ikkje skulle det  -

Og rundt dei alle fell snøen tett.
Eg sit varmt og godt innanfor glaset.
Har det stemningsfult og fint.
Ser, tenkjer, undrast og "pratar ned" til deg - det eg ser!

Og så tenkjer eg at det ikkje er det verste eg kunne gjera på ein dag som denne!
"Sjå på fuglane under himmelen" (og på fuglebrettet).