Togtankar

Set på toget
ut frå byen med sitt yrande, spennande og støyande liv
Sig avgarde gjennom stadig opnare landskap
med toghjul som seier:
mot vest, mot vest
Ein vakker, klår oktoberettermiddag
- der hausthimmelen stadig skiftar farge mot kveld
- der konturar av åsar og toppar markerer seg mot den gylne himmelen
og eg kan telja grantoppar mot synsranda
Over myrar og elveleie legg råskodda seg lågt
breier sitt teppe over gulnande gras.

No har eg site og sett, og sett
og det eg har sett blir til ord
her oppover dalen med dei kvite bjørkeleggene og dei stolte furuene,
og inn i meg kjenner eg glede over dette landet mitt!

Dette landet som har så mykje
som vil så mykje
og som er så lite
og likevel så stort

Og her får eg vera
inne på eit tog som susar avgarde
Her kan eg sitja å sjå og sjå, like til mørkre let auga kvila
og let tankane fara vidt og langt
heilt opp til han som har skapt alt "synleg og usynleg"
og som har sett vesle meg
og som har gjeve meg så mykje rikt.

Her set eg saman med han som har fylgt meg i 45 år
Vi ser mykje det same
vi pratar om det vi ser
og så er vi stille - stille
treng ikkje prata
let berre toget rulla og rulla

I går var eg, ei vanleg kvinne,
gjest hjå kongen på slottet hans saman med andre kvardagsfolk
No køyrer vi gjennom kongeriket hans og vårt
I dag har vi vore innom huset til dei som styrer gjer sine demokratiske vedtak

I kveld kjenner eg meg priviligert
i eit ope, vakkert og rikt land
med folkekonge og folkestyre!
Måtte vi ha klokskap og få visdom til;
- å ta vare på
- å vidareutvikla
- å dela
alt vi har til beste for dei som treng det mest.