Om å dela trua på Jesus

MT (Misjonstidende) har utfordra meg til å skriva nokre ord om korleis eg deler trua på Jesus! Eg legg det ut her på bloggen fordi eg har mange spennande lesarar her!
Mange har sine tankar om dette  - eg lyttar gjerne til dei!

"Dela trua på Jesus"

"I min ungdom vart vi sterkt oppmoda til å «vitna om Jesus». Personleg fekk eg aldri tak på dette! Vitneforma slik den framsto vart ikkje naturleg for meg, og eg såg på meg sjølv som eit dårleg Jesusvitne. Det var inga god kjensle, for ønskje om å dela trua hadde eg så avgjort.

Gjennom åra har eg blitt litt meire frimodig. Eg kjenner det som ei stor glede å få formidla trua på Jesus anten det er frå talarstol, over ein kaffikopp, ved barnesenga, eller via blogg og facebook.

Jesustrua har vorte tryggare, og endå meir viktig for meg med åra. Det er eit privilegium å få leva under Guds store nåde. Trua og fylgjene av den, er ei gåve eg får. Ei tru som frelser og frigjer! Ein strålande bodskap som eg verkeleg ønskjer å dela nært og fjernt!

Slik eg erfarer det har det blitt lettare å snakka med andre om tru i dag enn kva eg opplevde for nokre tiår sidan. Vårt fleir-religiøse samfunn fører til at samtalar lettare kjem inn på tru, og skilnader på tru. Angrep på kristen tru og kultur, og ulike syn på den kristne læra, skapar også samtalar om tru med folk flest. I slike samtalar deler eg gjerne trua på Jesus. Min nokså aktive bruk av sosiale media opnar også dører for dialog om Jesustru.

Mellom min generasjon møter eg ein del «uforløyst» tru. Ein del kjenner seg ikkje verdig, ikkje god nok. Når slike samtalar fører til auka trusfrimod, då kjenner eg glede. Eg trives ekstra i slike samanhengar. Fint å vera pensjonist og ha tid til kaffikoppsamtalar.

Så tenkjer eg at eg deler trua mi ved å delta i det kristne fellesskapet gjennom gudstenester, misjonsarbeid og kristne fellesskap her eg bur. Plassen min skal ikkje vera tom utan svært god grunn. At mange søkjer saman er eit vitnemål i seg sjølv.

Dei siste åra har eg henta inspirasjon frå unge kristne venner og frå kristne frå andre delar av verda. Dei unge har eit enkelt og naturleg språk for trua som eg likar, og somme kristne frå andre kulturar snakkar meire naturleg om Jesus  enn det vi i vår kultur har gjort. Ein kristen innvandrar kom inn på gjenbruksbutikken «min» ein dag, såg frimodig på meg og spurde: «trur du på Jesus?»

Det er ikkje det første eg spør mine medmenneske om, men frimodet og fokuset utfordra meg.

Skal eg bli inspirert til å dela trua på Jesus, som NMS så bra formulerer det, er det viktig å henta inspirasjon og næring til trua. Det får eg gjennom Bibel og det kristne fellesskapet!"

Fargerike sokkar

I går gjekk mange av oss med ulike sokkar,
i alle høve medan vi tok bilete av det og la det ut på sosiale medier.
I dag er dei fleste sokkane like vil eg tru.

Sokkemarkeringa var god! Svært god!
Ser dei kranglar om eigarskap til ideen i etterkant. Det må ikkje øydeleggja markeringa,
for idèen er god!
Så flott at så mange står opp for dei som er annleis, seier eg!

Det er lett å ta på seg to ulike sokkepar!
Artig kan det også vera om ein gjer det saman med andre.
Eg kunne også ha gjort det -
eg likar slike gode og billege verkemiddel, og eg synes det er flott at
mange fargerike menneske vart synlege i går!

Så kunne eg gjort dette innlegget mitt om til politikk.
Eller etikk!
Eller menneskeverd!
Eller til rettferd!
Eller til teologi!

Eg gjer ikkje det i dag!
Den som har "sokken" på veit kvar den strammar,
same kor fargerik, festleg, utslitt eller holete den kan vera.

Dette veit eg litt om!
Bodskapen min i dag er denne:
Lat ingen få høyra
- Kvifor skaffa du deg slike "sokkar" - var det nødvendig i 2017?

Det er natt for Levi

Søvnen
tek tak om to kvikke augo.
Den pratande munnen
blir stille.
Medvitet seglar
inn i si eiga underlege verd,
og let ein aktiv liten kropp få kvile.
Pusten finn sin jamne rytme.
Den varme handa,
som har halde fast i mi,
slepper taket.
Det er natt for Levi!

"Den grøne votten" heng på ein gran i skogen i kveld.
Den reiser si eiga reis i draumelandet.
"Eg er trygg hjå deg"
lagrar seg tillitsfult i barnehjarta.

Bestemor
kunne gått i stova no
men ho set og ser og ser.

Det er fred over eit nysovna barn.

Ein fred som skal fylla opp bestemorshjarta
til neste gong.
Gud signe desse skattane mine!