Hald meg i handa
når skodda vil koma
og reisa sig inn i
ei tåkelagt verd
der det kjente blir ukjent
det klåre blir uklårt
og båten driv ut
på ei skoddelagt ferd
Hald meg i handa
og sjå meg i auga
syng stille mot øyra
at skodda har letta
når eg stig i land
På ein skoddefull dag vart dette vesle, litt alvorlege diktet til!
Det handlar kanskje om ei nær hand, men det er endå meire ei bøn til han eg trur på og som fører gjennom skoddedagen, og fram til ein forløyst soloppgang!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar