Heilt ny i verda!

Ti små fine fingrar
ti små fine tær
strekkjer seg mot verda
seier; eg er her!

To små djupe augo
ser mot verda stor
mykje skal han møta
godt ha far og mor

Liten kropp i verda
menneske så stort
Heilt unik og ekte
skaparverk av beste sort

Sjette blom i kransen
bestemor sin krans
vakraste av alt ho veit
vakraste av alt som fans

Noko av det eg har

To små barnegraver

ei dobbel foreldregrav 

og to besteforeldregraver

har fått raude og blå blomar i dag

Eg les alle namna

og kjenner at dette er mitt

Det er noko av det som vart meg

og mykje av det som eg gav 

Det er noko av det som eg fekk

og mykje av det som eg mista

Det er noko av det som eg har

og som alltid skal vera mitt

Undring

Så kom alt det grøne
Det eksploderte rundt oss på 8. mai 2016
Dei fantastiske, grøne livskreftene kom og overtok bygda

Kvar kjem dei frå?
Kvar har dei vore?

Staren kom frå landa i sør
Vatnet kom frå skyene
Varmen og lyset frå sola

Men alt dette som kom i dag?
Alt dette grøne?
Kvar kom det frå?

Dei kloke veit svara
Dei truande trur det er Gud

Eg må berre undra meg
sjølv om eg veit om knuppar og røter og fotosyntese
sjølv om eg trur på ein Skapar som skapte og skaper
Eg veit - og eg trur
men undringa skal ingen ta frå meg

I vinden

Eg har gått i blåsten og vinden i dag
Gjekk i skogen fordi det er lunt der når vinden morskar seg
Det er fint å stå i granskogen når "vindråsene" kastar seg mellom trea
Eg likar den djupe skogstonen, og det er godt å merka at trea tek støyten
På toppen av lia var det meire nakent, og med det opnare
På fine dagar er det fint der, men i dag var det surt og kaldt og vinden ruska meg

Skogsturen minna meg på noko eg veit, og stadig erfarer
Saman gjev vi kvarande livd!
Saman blir vi sterke!
Eg trivest mellom trea, som eg trivest i flokken som gjev meg ly,
støtte, heiarop og omsorg når det trengs

Til tider har eg kjent vinden på toppen har ruska meg
Då er det nakent og einsamt
Både i det heilt personlege som ingen andre ser, og i det som er synleg
Det er lett å bli riven overende, og det hender eg ramla der
Men noko har hjelpt meg oppatt, og vidare
Himmelen er større og opnare der oppe, har eg erfart

I desse dagar er det mange som står "tett som skogen" rundt dei mange
som står i vinden frå ein avriven rotor vest i havgapet
Men dei står heilt åleine der vinden tek hardast

"Ber børene for kvarandre" seier Skrifta
"Kvar må bera si eiga bør" seier den også

Slik er det å vera medmenneske og menneske under den store himmelen!