Tenkjer på at GPS-en, eller på kva det no er som tel steg og kilometer, måler puls og kaloriforbruk på mobilen, også skulle kunne telja ord. Ikkje alle orda sjølvsagt, det kunne fort bli utriveleg. Men eitt ord kunne den ha halde kontroll på synes eg. Eit kort og enkelt ord på tre bokstavar - ja, faktisk berre to på dialekten min.
Det er eit ord eg er så inderleg lei av! Eit ord som kjem ut av munnen min før eg veit ordet av det. Ofte kjem det litt prøvande, forsiktig - andre gongar så kjem det med litt sår stemme, og endå andre gonger med frustrert stemme.
Til tider tenkjer eg at eg skal slutta å sei det - berre la verda gå sin gang utan meg. Men det ligg liksom ikkje for meg. Eg er for engasjert, interessert og så glad i samtalen og pratinga at det er neppe eit alternativ. Difor kjem det til å koma.
Men kanskje ein dag - tenkjer eg med gru - vil eg slutta å sei dette ordet, og gjer eg det, vil verda mi bli lita.
Ordet eg er trøytt av, lei av, blir trist av å høyra meg sjølv sei er ordet : KVA, eller HA som eg seier det på dialekten min. Spørjeordet kva/ha/hva???
Folk rundt meg pratar, ler, blir ivrige, diskuterer - eg prøver å hengja med med mine uteljande kva/ha?? (det er her mobilen skulle hatt eit teljesystem).
Sjølvsagt kjenner eg at eg dempar samtalen med mine to innskotsbokstavar, sjølv om dei rundt meg viser stort tolmod. At borneborn tek tak i øyrene mine for å sjekka om teknikken er på plass, kan jo vera sjarmerande, men det er faktisk ikkje det!
Ein vert faktisk ganske så usosial som hørselshemma, og det passar meg dårleg!!!
Hadde mobilen hatt eit teljesystem på ordet kva/ha eller hva, så hadde eg vunne i min omgangskrets. Eg kunne blitt best! Endå til hatt fin framgang! Då hadde det vore noko positivt med funksjonshemminga mi !
Ja, ja! Dette vart kveldens utblåsing frå ei hørselshemma Kari som snart kuttar all lyd og teknikk for denne dagen, og seglar inn i eit stille draumeland. Der høyrer eg godt nok !!!
God natt og god søndag i morgon!
