Fartsreduksjon

Eg likar best å køyra i 80. Å køyra i 70 er ganske vanskeleg synes eg, det verkar faktisk svært så seint, og det er som om Yarisen min ikkje likar den farten. 50 og mindre, er greit på vegar med fartsdumpar eller andre fysiske og naturlege hindringar, men i 80 flyt det fint for meg. Fortare skal det ikkje gå, vi har ein maksfart og den har eg respekt for. Grenser er klokt, det har med tryggleik å gjera, og eg innrettar meg etter beste evne.
- Ho Kari er så "edlande snau", sa mor stundom når ho såg meg i ulikt praktisk arbeid. - Stilig strilauttrykk- "edlande snau"! Eg skjøna at det var eit positivt uttrykk, at det betydde at eg fekk tinga unna. Men dette er jo ikkje heile sanninga, jammen kan ting gå tregt og tungt også.
Det som er sant, er at eg likar framdrift, eg likar når ting skjer, eg likar ikkje unødig "heft", og eg kan lett bli rastlaus og utolmodig når det blir for mange fartsdumpar, smale vegar og for ikkje å gløyma kø. Noko så bortkasta tid som kø, kan eg nesten ikkje tenkja meg.
No skal eg øva meg i å køyra i 50. Fartsgrensa er sett, og eg skal prøva å innretta meg etter det. Eg er jo glad for at "førarkortet" ikkje er inndradd, det kunne ha skjedd, for eg har vel til tider køyrt noko over fartsgrensa.
Men det er mulig eg vil synast det kjem til å gå for seint. Tida visa. Eg vil også halda muligheten open for at eg kan koma til å lika det, sjølv om det er ein del ting som talar i mot det.
Nett no tenkjer eg at det viktigaste er at det ikkje blir for mange fartsdemparar og hindringar som gjer at eg ikkje finn ein god framdriftsfart, og det eg aller helst ønskjer er at eg finn ein måte å køyra på som gjer at eg opplever at eg køyrer i 80. Motor og karroseri er jo ikkje i så verst stand for ein 1948 modell, og hadde ikkje det vore for denne irriterande lyddempinga så kunne farten gjerne vore i 80 ei eit par år til.