Kvar vi kjem i frå, kven vi er, kvar vi har våre røter ligg djupt i oss menneske.
Til alle tider har det vore nokon som ikkje har fått visst, mange av dei har levd med eit sakn sjølv om dei har hatt ein god oppvekst. Kjærleik og aksept kan vega opp for mykje, men det djupe spørsmålet -kven er eg - vil liggja der. Difor er det så mange som leitar, og som tek kontakt med ulike "Tore på sporet-instansar".
Det er difor heilt ubegripeleg for meg at vi i vårt samfunn med støtte i norsk lov , skal kunna "skapa" born som ikkje skal få vita kven som er far. At det også pågår ein politisk kamp om rett til eggdonasjon, dvs at ei kvinne kan gje egg til ei anna kvinne, som får egget befrukta og sett inn si livmor, er kanskje endå meir ubegripeleg. Kven blir mor til eit slikt barn?
Det framstår for meg som eit paradoks at vi på den eine sida let oss røra til tårer over dei som endeleg finn sitt biologiske opphav, for så å snu oss trill rundt og meina at det er ok at vi med norsk lov i handa kan skapa born som ikkje skal vita kven som er far, og som får to mødre.
Dette må då vera ei avsporing. Eg er glad for at "Tore på Sporet" har sett det, og gått ut mot denne lovendringa.
Både Ap, SV, FrP og Oslo Høgre går inn for eggdonasjon. KrF og Sp seier nei. Det forventar eg at Høgre sitt landsmøte også seier.
Og så: - Det står i dag stadig fram menneske og grupper som gjer krav på oppreising og ansvarstaking frå samfunn, kyrkje og organisajonar for tap av barndom, livskvalitet og omsorg, og vi blir indignerte over fortida sine val og manglande forståing for borna.
Eg undrast - kven skal stå til ansvar om 30-40 år når dei "foreldrelause" borna vi skaper søkjer sine røter?
At ikkje fleire politiske parti ser dette er for meg uforståeleg. Eg må berre håpa at veljarane ser alvoret i dette.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar