Møte med eit ukjent naboland

Det er grått og vått i Tallinn i dag. Eg har nett sjekka ut frå hotellet og set i ein krok i eit folksamt respesjonsområde. Ser eg ut vindauga ser eg ei skitten, grå og trist gate med bilar som kjem og går. Inne i resepsjonen pratar folk på ulike språk. Eg kikkar rundt meg og ser folk som skal reisa og folk som kjem - nokre i badekåpe på veg til bassenget, nokre kjem frå frukostbordet. Felles for alle er at eg ikkje kjenner nokon av dei.

Det undrar meg stadig kor mange utgåver av skaparverket det finns i denne verda. Ingen er like! Alle er unike, alle har sin historie, sine draumar, sine forventningar, og sine sorger og plager.

Eg skal snart på gudsteneste. Ikkje i ein katedral, men i eit kjellarrom i eit offentleg bygg i utkanten av byen, Mustamae heiter det der. Der skal eg delta på eittårsjubileum for ein nyetablert kyrkjelyd. Eg var der i gårkveld også - på Tesè-messe. 20-30 menneske som søkte Gud gjennom vakre fleirstemte songar, gjennom Bibeltekstar og gjennom bøn. Det var ei sterk oppleving. Den Heilage Ande bryt språkbarrierar og let meg kjenna fellesskap og omsorg.

I dag skal denne unge kyrkjelyden jubilera! Eittårsdag! Kyrkjelyden har grunn til å tru at kommunen vil gje dei kyrkjetomt, og det gler dei seg over. I dag kjem ordføraren til jubileumet og det opplevest som ei annerkjenning for det arbeidet Tiina og hennar medarbeidarar står i. Kyrkjelyden har også eit diakonalt prosjekt, og denne helga har dei julemesse for å samla pengar slik at dei kan gje julegåver til fattige born i nabolaget . Det var både mat, lys, smykker og handarbeid på messebordet, nett som i Norge. 

Måtte den driven som eg opplever i denne kyrkjelyden få gje menneska i denne bydelen glede og håp! De kan lesa meir om dette arbeidet på Os kyrkjelyd sin blogg (har henta biletet av Tiina frå dei)

Eg var også ein tur til Saku i går saman med Magne Mølster. I denne bydelen er det heller ikkje kyrkje, men dei hadde eit gamalt forsamlingshus som var overtatt av Brødremenigheten. Her har menneske gjennom mange år samlast kvar dag til bøn for folket rundt dei. Kanskje skal dei oppleva bønesvar med auka aktivitet her? Magne og Ave kom i september og dei er ikkje klare til arbeid før utpå våren, men forventning er det så absolutt.

Så set eg altså her i ein naboland som eg nesten ikkje har visst om. Eg opplever ein kulturby som startar si adventsmarkering med lystenning og salgsboder i dag i eit ekte Bergensver. Eg har lært litt om politikk, kultur og kyrkje på denne veka eg har vore her. Men det er mykje eg ikkje veit og forstår. Likevel, eg har hatt eit godt møte med eit folk, ein kultur og ei kyrkje som har planar og realistiske forventningar. Det skal bli spennande å fylgja med vidare.