Håpsdagen

I dag er den store håpsdagen - dagen der vi blir minna om det vi ikkje ser, men som vi trur og håpar på. Mitt håp byggjer ikkje på kjensler og heimesnekra draumar. Det byggjer på Ord- eit for meg, truverdig Ord som gjer dagen til håpsdag for meg.
Eg held fast på trua og håpet på denne Allehelgensdagen. Kva eg skal møta, og kva dei opplever som er borte frå meg anar eg litt om - ikkje mykje - men desse orda er balsam for såre kjensler og tunge tap, og dei gjev meg trøyst og håp:

Han skal tørka kvar tåre frå auga deira
og døden skal ikkje vera meir
og ikkje sorg
og ikkje skrik
og ikkje pine
For det som ein gong var er borte

Johs. op. 21. 3-4

PS - så håpar eg at Brann vinn cupfinalen i dag - sjølvsagt håpar eg det! Men det er så mange andre som snakkar og skriv om det i dag, difor blir det berre med dette frå meg: Heia Brann!!