Kantarell

Eg har tusla i skogen i dag. Funne store fine kantarellar. Dei har så fin farge - ein lysande varm gulfarge - og eg er ikkje i tvil, den kan eg plukka! Faktisk den einaste eg er heilt trygg på å plukka, der eg går inn i skogen åleine. Eg tar meg sjølv i at eg smiler når eg finn ein lysande "klase" av sorten, og spontant kjem det eit halvhøgt JA!
Tankane flyg så fritt inni skogen. Eg tenkjer på mine, dei små eg gjerne skulle hatt i handa med på denne turen, på dei store som eg veit tenkjer på sitt! Eg tenkjer på misjonen, på kyrkja, på politikk og alle dei spente kandidatane "mine" den siste lange søndagen før eit val. Eg tenkjer på sauer og hjort, på far, på middagen, på Gud, på vatnet som renn og renn, på hausten, ja endå til på jul!
Men kantarellen sin flotte farge og assosiasjonane den gav meg, dominerte i dag. Fargen var til forveksling lik på fargen som dominerer alle dei tusen brosjyrene eg har hatt i handa dei siste vekene, - og på plakatane, - og på annonsene (eg har stressa med). Den varme fine gulfargen likar eg! Det er faktisk berre den eg kjenner meg heilt trygg på i morgon. Kvifor? Fordi den set menneskeverdet i sentrum! Også det aller svakaste livet! Difor er eg trygg på valet mitt!