"Utryddingstruet"

Eg har møtt ei ung kvinne i svart T-skjorte i dag - ei svart T-skjorte med eitt ord på. Ordet var: "Utryddingstruet". Det var ikkje villaks eller ulv det dreide seg om, men om menneske som var slik som henne. Ei ung kvinne med Downs syndrom.
- Vi snakker så fint om et inkluderende samfunn hos oss, sa ho og spurde - gjelder ikke det for slike som meg? - Vi snakker om at alle skal med, gjelder det også slike som meg? Vi tar livet av foster med Downs, like til 20 svangerskapsuke sa ho vidare. Teksten på skjorta brukte ordet "utryddingstruet"

Brutalt. Eg vågar nesten ikkje skriva det. Sjølv for meg som deler hennar tankar, og er svært kritisk til det manglande rettsvernet det ufødte barnet har i vårt samfunn, så var det sterk kost å høyra den utilsminka bodskapen denne kvinna kom med i dag. Rett i "fleisen" på mange politikarar med stort ansvar i kommunar, fylke og Storting presenterte ho det!
Ho snakka også om det å bli inndelt i grupper, og at det ikkje oppleves som at alle grupper har same verdi. Dette er ikkje denne gruppa åleine om å kjenna, men vi skjønar kva ho meiner, og det stikk oss i hjarta! Ho avslutta talen sin med å syngja Gabriellas sång "Jag vill leva lycklig For at Jag er jag". De skjønar nok at det var sterkt!
Alle vil vi ha eit godt samfunn. Alle vil vi ha eit inkluderande og tolerant samfunn. Alle ønskjer vi å visa livet respekt . Utfordringa er at menneskeverdet må gjelda alle, på alle stadier i livsløpet, også dei 20 første vekene. Menneskeverdet må gjelda uansett utrustning og ytevene, uansett helse, hudfarge og tru.
Dette er ikkje lett. Vi har "ete mykje av kunnskapens tre" vi menneske, og vår oppgåve må vera å bruka denne kunnskapen til å byggja menneskeverd, frå A til Å i livsløpet! Det kviler eit tungt ansvar på oss, vi som stadig får ny kunnskap og som ikkje alltid klarar å handtera den kunnskapen vi har fått til beste for alle. Som f eks det at vi meiner det er rett, og ofte best, å ta bort spirande liv som har fått eit kromosom for mykje, eller som eg har erfart, eit enzym for lite. Måtte vi få visdom og vilje å skapa eit samfunn der alle er med. Om fødselsgåva gjev oss noko for mykje eller noko for lite, så har kvart menneskebarn sitt unike menneskeverd.
Det er denne saka som har gjeve meg eit politisk parti, og eg treng neppe nemna namnet.

Ny mobil ?

Gradvis har det kome snikande ein tanke som eg kanskje ikkje kjem til å klara å kvitta meg med før eg har gjort noko med den. Før eg rett og slett har gjort tanke til handling.

Eg er bitte litt usikker på om eg likar denne tanken, eller om det nettopp er det eg gjer. Likar eg eigentleg ganske godt at eg har oppdaga svakhetsteikn på min ikkje så alt for gamle, men likevel så alt for gamaldagse Nokia eit eller anna? Eg skal vera ærleg - eg likar det! Det er berre å tilstå det, eg likar svakhetsteikna litt for godt. Og med dette er det altså sagt -  eg ønskjer meg ein slik moderne, slank, flat, stilig, svart, touchtelefon med stor skjerm eg også! Eg har faktisk teke til å tenkja at eg BØR og MÅ ha ein slik telefon! Det er jo ingen andre av dei eg jobbar med eller er saman med (nesten) som set og trykkjer og blar på den måten som eg gjer lenger! Og ALLE les jo aviser, er på mail og på facebook på mobilen. Kan eg verkeleg fungera i jobben min utan ein slik telefon? Eg kjenner meg faktisk litt antikvarisk her eg går med den grå mobilen min.

Men så kjem innvendingane:
- treng eg eigentleg ny mobil, er problemet med den gamle så stort?
- orkar eg å bli kjent med endå ein ny telefon? det blir jo så mykje nytt å setja seg inn i (i tillegg til mine to nye høyreapparat- phu)
- er mann, born og kollegaer villege til å oppptre som  mobilstøttekontakt for meg nokre veker?
- er det lurt å skifta rett før ei hektisk tid på jobb? det er jo valkamp snart og tenk om eg ikkje får til å svara når Knut Arild ringjer?
Godt det er helg så eg får tenkt meg om, men ingen skal få meg til å sei at dei ikkje er stilige og freistande desse nye flate maskinene.