Gater fylt av kjærleik

Dagsrevyen sin Einar Lunde, heldt eit fantastisk foredrag om vegen til forsoning i Sør-Afrika på NMS si generalforsamling i sommar. I fem kvarter heldt han den store forsamlinga engasjert med sin meisterlege forteljarevne og fantastiske engasjement.  Dette vart eit av høgdepunkta for mange av oss på dette GF.

I veka som har gått har tankane ofte vore innom dette foredraget. Når eg såg rosene mot himmelen, høyrde songen og ikkje minst kronprinsen si helsing på Rådhusplassen i Oslo, gjekk tankane til det eg høyrde Einar Lunde fortelja om Nelson Mandela og Desmond Tutu sin kamp mot apartheidregimet i Sør-Afrika. Fantastiske historiar om kjærleik, tilgjeving og forsoning. Inspirert av Jesu ord om å elska sine fiendar, omfamna Nelson Mandela den kvite mann! Dette vekte stor forarging, og var uhørt for dei mange som etter lang tids undertrykking og umenneskeleg forhold, kjente lysten til hemn. Men svaret var "utan tilgjeving er det ikkje håp for verda"

Det er vanskeleg å tilgje, men det norske folk har, som Nelson Mandela vald å visa ein annan veg enn hatet sin veg. "I dag er gatene fylt av kjærlighet" sa kronprinsen! Fantastisk utsagn, stort å oppleva!
Dei store og langvarige lidingane det Sør-Afrikanske folket opplevde i 350 år har andre dimensjonar enn det vi opplever i desse dagar. Det som vi opplever er likevel det mest dramatiske vi har opplevd i landet vårt sidan krigen, og det så meiningslaust, så meiningslaust! Ugjerningsmannen skal domstolen døma. Vår oppgåve er å kjempa for menneskeverd, demokrati og trusfridom for alle.

"I dag er gatene fylt av kjærlighet" Kjærleiken er vårt våpen!

"Kjærleiken gler seg ikkje over urett, men gler seg ved sanninga - Alt held han ut, alt trur han, alt vonar han, alt toler han" seier Bibelen (1. Kor. 13. 6)

Vi må vidare  med dei grusome hendingane i vår erfaringsbagasje. Eg ber om at sanninga skal hjelpa oss i sorgarbeid og smerte. Eg ber om at vi må bli tolerante, også ovanfor dei som tenkjer og trur annleis enn oss. Eg takkar for vegen det norske folk har vald desse dagane, det gjev fornya samhald og håp for framtida .

Så ber eg om at vi som enkeltpersonar og folk må finna djupt feste, glede og fridom i vår kristne tru. Vi har alt å tapa om vi i toleransens namn viskar ut vår kristne arv og identitet i landet vårt. Grunnfesta i denne trua er vi trygge og sterke til å visa toleranse.

Mor Kyrkje

Kyrkja er vår mor vert det sagt. I dag har vi opplevd kyrkja vår som ei mor. Over heile landet har kyrkja vore der med eit ope morsfang for borna sine. Tårer og fortviling har blitt utaust, og Mor har delt ut trøyst og håp gjennom varme blikk og handtrykk, gjennom ord og Ordet, gjennom salmar, lys og gjennom varme.

"Høg" og "låg" har vore saman. I dag var vi alle born.

"Du har kalla oss til å ha ein heim i di kyrkje på jorda" ber vi i ei av kyrkjebønene våre. Glad vi har denne heimen.

Takk til deg du "Mor kyrkje"! Takk at du framleis lever i landet vårt! Vi er mange som treng deg i dagane som kjem!

I det meiningslause

Når det meiningslause skjer, må eg låna ord. Svein Ellingsen formar ord og bøner eg opplever godt å bruka.

Midt i alt det meningsløse

Midt i alt det meningsløse
som vi møter her på jorden,
blir vårt hjertes skrik til bønn.
Gud, vi roper: Om du finnes,
finn oss, redd oss når vi synker
i vårt eget tomhets-mørke.

Kom vårt sprengte liv i møte!
La oss i vår trengsel merke:
Under alle dyp er Du!
La oss gripe dine løfter:
Ingen makt skal kunne skille
oss fra Kjærlighetens allmakt.

Selv om ubesvarte hvorfor
stadig dirrer i vårt hjerte,
ber vi, Herre: Gi oss tro,
tro på deg som kjemper med oss
fylt av kjærlighet, i nærkamp
mot det ondes makt i verden.

Om vi seirer eller synker,
skal vårt svake liv bli båret
gjennom liv og gjennom død.
Gud, vi roper: Du som finnes,
finn oss, redd oss, la din nærhet
bli vårt lys i tvilens mørke.


Svein Ellingsen

Vakkert

Kva er vakkert?
Det nyfødte barnet -
Den fredfylte gamle -
Kunsten, naturen, orda og kjærleiken -

Eg har halde noko vakkert i handa i dag!
Ei gamal, lengesidanpussa kompottskei i sølv vart vakker i dag
Den låg i arven frå mor si kjøkkenskuffe
Utallege skeier med sviskedessert har den servert oss
Mest sviske, men også sukra rips og fersken frå boksen til 2,95
Mor hadde berre to slike "fine" skeier
Ho synes dei var fine
I dag vart den eine vakker!

Vakker fordi mor vedsette den
Vakker fordi mor gledde seg over det ho såg vakkert

Eg såg blikket som fòr over skeia før bruk
Eg såg handa som sette den i skåla
Eg såg fingrane som gjorden den rein
Eg såg den var verdifull for henne

Kva er vakkert?
Det eg har sett i dag vart vakkert

Ingen ting i morgon

Kva skal du i morgon? Det er eit vanleg spørsmål her i heimen og sikkert også i dei fleste heimar. Vi må fylgje med kvarandre sjølvsagt, og vi gjer det både av praktiske omsyn og fordi vi er interessert i kva dei andre har av oppgåver og arbeid.
No er det ferie, og kva skal vi i morgon? Vi kan vakna når vi vaknar og ha lang frukost viss vi vil - veit eg. Berre tanken på at klokka ikkje ringjer kan få meg til å stå tidleg opp! Godt at det er slik av og til.
I morgon treng eg ikkje tenkja på kva eg skal ta på meg, det er nydeleg! Eg treng ikkje tenkja på om eg blir ok på håret og at eg ser presentabel ut. Herleg rett og slett!! Eg trivest med ein litt "sluskete" feriekostyme, kjenner meg ufatteleg fri i gamle utvaska klær. Eg treng heller ikkje tenkja på kva eg skal  meina, målbera, skriva eller planleggja.
I morgon skal eg ta ei rive og raka litt, trur eg. Eg skal sjå at dissestativet kjem på plass, trur eg, og så skal eg for mitt indre sjå små barneborn sitja på kvar si disse og smila til meg, drøymer eg.
Så skal eg ha meg ein tusletur, tenkjer eg. Er ikkje i trimme- eller fjellform, så det blir nok ein tusletur reknar eg med. Men då må sola koma, meiner eg. Då kan vi også sitja på terassen og lata oss, håpar eg.
Kanskje blir morgondagen heilt annleis, men eg veit at det er ting eg ikkje skal i morgon!
Takk til samfunnet vårt som gjev oss ferie. Det er luksus, veit eg. Tanken går til dei som kvar dag kjempar sin livskamp for mat og drikke til seg og sine. Eller til dei som ikkje har ferie fordi dei ikkje har helse eller arbeid. Eg er priviligert kjenner eg, her eg går sakte og ferierar og prøver å finna nye krefter.

Mot og motvind

"Gå ein tur til Kvamme i motvind, då kjenner du at du vert sterk!" Denne oppmodinga fekk eg av ein eldre mann i Masfjorden ein kveld for mange år sidan. Han ville oppmuntra meg til å stå fast på det eg sto for i ei politisk sak som vekte stor ståhei i kommunestyre og lokalmedia. Eg har mange gonger sidan tenkt på dette - motvind kan gje styrke.
Det handlar om å stå for noko sjølv om det er i uttakt med tida. Det handlar om å tru på noko og stå for det sjølv om det kostar og meiningane er sterke. Det handlar ikkje om overmot eller "eg veit best", men om å vera tru mot overtydinga.
Dei siste dagane har eg fornya mi kontrakt med misjonen sin Herre. Det har ikkje med det å gjera at eg vart vald til landsstyreleiar for NMS for tre nye år på fredag. Kontrakten min heng ikkje saman med verv. Eg har eit kall og eit engasjement for at vi som kristne skal formidla Guds kjærleik. Gjennom ord og handling skal vi vera disiplar i verda. Eg kjenner ein driv etter å finna metodar som kan engasjerer fleire i denne viktige saka.
Det har vore ein del motvind og "hanskast" med i mitt misjonsengasjement dei siste åra. Økonomiske problem for organisasjonen eg er med i (NMS) i staden for vekst. Nedbemanning i staden for oppbemanning. Usemje i staden for semje i somme saker. Motvind kan det kanskje kallast. Likevel - eg kjenner meg uendeleg takksam for motet - motet til å arbeida vidare for misjonen!
Generalforsamlinga sist veke har gjeve meg fornya mot og glede. Opptil 2000 menneske saman om same sak. Trufaste eldre og mange aktive unge som vil misjon - under same tak. Representantar frå heile verda samla nokre hektiske dagar om felles sak. Eg opplevde "motvind" også denne veka, men motet vart ikkje svekka av det, oppgåva er like stor om vi tenkjer ulikt i somme saker.
"Gå ein tur til Kvamme", sa min eldre ven i Masfjorden,
"Gå difor ut" sa misjonen sin Herre, han som har all makt i himmel og på jord. Alle dagar har han lova å vera med sine disiplar. Kanskje det er difor vi har mot - trass motvind? Nøkkelen ligg vel der, tenkjer eg.