Snus og tunnelar

Kva har snus og tunnelar til felles? Ingen ting trur eg, kanskje den svarte fargen? I kveld blir det likevel eit kort innlegg om snus og tunnelar.
Først om snusen. Eg "hatar" snusposar som ligg og utarmast på gater og vegar!! Overalt ligg desse ekle kvite posane med det svarte inni. Kvifor kan ikkje dei som finn glede i denne gifta kasta den i bosset etter bruk?

Det var faktisk berre det eg måtte få sei om snusen!! Få den der den skal; i bosset(og aller helst før den er brukt).
Godt å få sagt det.

Så til tunnelar. Eg blir i godt humør, ja eg smiler beint fram når eg køyrer inn i ein nymåla kvit tunnel. Det er så lyst og reint og flott! Eg observerer at det kom eit smil over leppene mine inni to nymåla tunnelar i dag. Kvite som det reinaste laken var dei!! Det mørke gråe regnveret vart avløyst av kvite tunnelar! Kvardagsglede kallar eg det.

Så vert spørsmålet
a) er det greit med snusposar slengt på gata?
b) blir du glad av ein kvitmåla tunnel?
Det var berre det i kveld.

Misjonssøndag

I dag skal eg ut å formidla misjonsengasjement igjen. Eg gler meg. Førebuingsarbeid til slike oppdrag gjev meg inspirasjon, og eg kjenner at det rører ved eit djuptgripande engasjement.

Misjon er ord og handling.

Ordet er å tilby evangeliet til alle menneske, handling er å vera med å gjera verda til ein betre stad å leva i for flest mogeleg. Begge desse sidene skapar engasjement hos meg. Eg gler meg over nydøypte i Mukdahan i Thailand, eg gler meg over vannpostar i Laos og ei enkel mølle i Begi i Etiopia. Verda kan bli annleis ved vårt vesle bidrag.

Men misjon er ikkje berre det å gje, misjon er minst like mykje å ta i mot. I samarbeid med kyrkjer i andre delar av verda får vi ein ny dimensjon for tru og arbeid. Vi kan bli overvelda i møte med den "fattige" kyrkje sin åndelege rikdom. Vi kan bli forlegne i møte med den frimodige gudstrua vi møter hos dei nye kristne, og vi skjønar at vi har mykje å henta frå deira erfaringar. Difor er det spennande at vi har fått misjonærar frå samarbeidskyrkjer til Norge. Dette skal vi utvikla vidare. Guds kyrkje kjenner ingen landegrenser og vi er søsken som saman skal invitera menneske inn i Guds rike, og som saman skal gjera verda til ein betre stad for flest mogeleg.

God søndag!

Busserfaring

Å reise kollektivt er teoretisk sett både bra, rett, fornuftig og miljøvenleg. Vi har gode bussar, stadig betre vegar, grei korrespondanse - ja, det meste er jo ok.
I dag har eg testa denne måten å reisa til og frå kontoret på, og eg veit sanneleg ikkje kva eg skal sei om denne reisemåten. Burde nok prisa den opp i skyene, men eg klarar det ikkje, skal eg vera ærleg. Eg har vore innom fem bussar, og mista ein, og likevel har eg ikkje oppdaga gleda ved å køyra buss. - Ut og inn av bussar, venting her og venting der. Det er jo eit system, og mange kloke planar og ruter er sett opp, eg ser det, men eg må berre tilstå; eg likar meg ikkje på bussen.
Så blir spørsmålet - skal eg halda fram å reisa med buss? Skal eg spandere bortimot ein time meir for dagen på miljøet? Skal eg?
Eg har ikkje svar i kveld.
Bilen er på verkstad nokre dagar til. Det er mogeleg eg ser litt annleis på saka i morgon når eg har fått litt meir busserfaring. Kollektiv er jo bra, og skal eg reisa kollektivt må det bli buss - mange bussar!!

Kong Salomo og Jørgen Hattemakar

Fotballen er rund, og graset er grønt for både for Kong Salomo og Jørgen Hattemakar. I kveld har eg sett to fotballinnslag på Vestlandsrevyen - det eine var om Kong Salomo som streikar for retten til å få velja sko, og ei Brannleiing som er bekymra for at mandages heimekamp går i vasken. Store økonomiske tap kan bli konsekvensen. Jørgen Hattemaker spelar i regnveret på Nymark. Ruskeveret gjer at TV-teamet stadig må tørka linsa for å dekka den doble kampen! Her er det rusmisbrukarar/tidlegare rusmisbrukarar og heimlause som spelar seg ut av rus og fattigdom. Vi må koma vidare og samhaldet er viktig, seier spelarane. Om desse ikkje lukkast er tapa vesentleg større enn for dei som kjempar for retten til å velja sko.

Kven fekk hovedoppslaget på Dagsrevyen? Fotballskoen sjølvsagt. Eg veit kven eg heiar på - HEIA Nymark!!

Ei lita søndagspreik

Eg har nett høyrt radiogudstenesta. Eit godt alternativ når eg ikkje kjem meg på gudsteneste. I dag vart de lese m.a. denne setningen: "Eg kjenner mine og mine kjenner meg".

Dette er ein god tekst. Handlar om å vera kjent med, og bli kjent av den Gode gjetaren! Om tanken er alt for stor, så trur eg likevel han kjenner meg og alle skapningar. Etter eit rimeleg langt liv der tru og erfaring av gudsnærvær har prega meg, trur eg også eg har litt kjennskap til gjetaren. Men eg vaktar meg vel for å sei at eg kjenner djupna i trua på, og livet med Den Almektige. Likevel kjenner eg han godt nok til å bli værande i flokken hans. Men eg blir også stadig driven av ei tilbakevendande utfordring når eg høyrer denne setninga, og ofte må eg venda meg til gjetaren med desse orda: "Du seier du kjenner meg du gode gjetar, og eg får kjenna deg. Takk for det, det er godt for meg! Takk for tryggleik og kjensle av å høyra til. Men, du gjetar du som kjenner meg, og som eg får kjenna - det er då så mange som ikkje kjenner deg, kva gjer du med det?"

Eg kjenner gjetaren så godt at eg veit svaret, han ber nemmeleg oss som kjenner til, å gjera kjent! Gjera kjent og tilby plass i den Gode gjetaren sin flokk! Det er faktisk plass til alle på beiteområdet hans, mange fleire må få del i dette. Livet blir annleis på dei beitemarkene enn utanfor.

Difor er eg med misjonen - eg kjenner meg driven av det å vera kjent av Den gode gjetaren, og eg kjenner meg driven av det gode kjennskapet eg har til Han.

Dette vart mi enkle søndagspreik i dag. God søndag!!

Biletet er av Amdam og det heng i stova vår!

Utgått på dato

Utgått på dato! Vi rike kastar, dei fattige får det!

Det er flott at dei som har lite kan få mat som er like god sjølv om datostempelet viser utgått, men det er forkasteleg at vi andre så lett kastar slik mat. Artikkelen i Dagen er både gledeleg og tankevekkande. Les den!

Kvifor kastar vi alt som er utgått på dato? Butikkane gjer det fordi dei ikkje kan selja slik vare. Vi forbrukarar gjer det fordi vi trur på dette stempelet, og vi ønskjer ikkje å eta skjemt mat. Vi høyrer om ulike bakteriar som kan gjera oss sjuke, ikkje minst er vi redd for at borna skal få skjemd mat. Det må opplysning til på dette området!

Eg helsar velkomen initiativet frå Bymisjonen, og det er prisverdig at landbruksministeren er positiv til ein Matsentral i Oslo. 3000 menneske kan få mat av det som elles blir kasta. I Norge kastar vi 500000 tonn mat, og 10% av dette kjem frå daglegvarekjedane, skriv Dagen.

Eg håpar at denne verksemda blir til god hjelp for dei fattige. Eg er glad for at nokon ser muligheten som ligg i desse matvarene, kanskje kan det føra til at både myndighet, matvarenæringa og vi som forbrukar tek ein revisjon av haldninga vår til kva vi kastar og til kva vi trygt kan bruka,

Blomsterbukett

Eg har plukka kusymre i dag. Denne nydelege, velduftande gule blomsten, som er min vårblomst.

Eg plukka årets bukett, og sjølv om det var få av sorten på plassen "min" i år, så har eg fått den gode opplevinga som det er de å plukka kusymra.På vegen heim fekk eg ei barnsleg, litt vemodig kjensle der eg tusla over bøane. Eg kjente den rare varmen som ein får i handa av å halda ein nyplukka bukett. Har du kjent den? Den er heilt spesiell. Varmt, klamt og litt vått. Eg må skifta hand rett som det er for å lufta buketthanda, og eg kjenner at eg ikkje heilt likar at det er slik, at eg visst ikkje likar å bera buketten heim. Eit bitte lite stikk i hjarta fekk eg også, nett som eg kunne få då eg var liten, for kanskje skulle blomen fått stått på plassen sin der nede i sjøkanten? Det var jo der den hadde plassen sin, høyrde til! Kva er vel kjøkkenbordet mitt i forhold til den fine berghylla? Den ville fått lenger levetid på plassen sin enn i skåla mi, tenkte eg...

Barnslege og litt tullete tankar. Men no står den gule velsigninga på kjøkkenbordet, og eg vel å tru at den opplever det litt meiningsfylt at den kan gle meg litt resten av tida si. Og så gjev jo Aa.O. Vinje sitt dikt om Tyttebæret gje meg moralsk støtte.

For tyttebæret seier:

"Herifrå du må meg taka, moge bær har inga ro,

mal meg sund så du kan smaka svaledrykken av mitt blod.

Mognast du så vil du beda just den same bøn som eg,

mogen mann det best vil gleda
bort for folk å gjeva seg"

Det er ikkje utenkjeleg at kusumaren seier det same!!