Eg set i stova vår - VÅR stove! Vi har flytta i eige hus for første gong, i ein alder av 60 +. Vi har kome heim, heim til Skår! I 27 år har vi budd i prestegarden i Masfjorden, og vi har hatt det så flott der! Men sjølv om det var vår heim så var det ikkje vår heim likevel. I alle år har ein snikande tanke lagt på lur, kva om noko skjer med presten? Kvar skal vi flytta dersom familien har tre mnd på seg å flytta ut på? Heldigvis har det gått bra for oss, og vi har fått hatt ei "styrt" flytting.
Buplikta for prestar er spesiell, på godt og vondt. Vi har fått bu i ein stasleg gamal prestebustad med historie, kultur og mange kvadratmeter og det har vore på mange måtar eit privilegium. Minuset for oss som prestefamilie har vore usikkerhet om framtid, at draumen om eige reir først kan realiserast når vi nesten er pensjonistar.
Eg vil tru at denne bupliktordninga står for fall, og eg trur det er andre måtar at prestegjeld kan hjelpa ein ny prest med bustad på enn denne buplikta. Eg ser fram til at den nye prestegenerasjonen kan få gleda seg over å vera prestefamilie på ulike stader i landet, men at dei når dei sjølve ønskjer det, kan få flytta i eigen bustad.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar