Lukke til Marit

Marit Steinestø har blitt ny varaordførar i Masfjorden ! Eg synes det er spennande at ho får denne muligheten, og eg er overtydd om at det går bra. Det er fleire grunnar til at eg trur dette går bra for Marit har lang erfaring frå Masfjordpolitikken, og ho har evne til å tenkja politisk. Ho har også engasjement og driv i seg til å finna løysingar for saker innbyggjarane synes er viktig, og det er ein god eigenskap. I tillegg har ho eit aktivt lokalt KrF i ryggen, det viste Masfjorden KrF i gårkveld då ca 30 av ca 45 medlemar stillte på medlemsfest, ei flott fest som Marit leia på ein god og trygg måte.

Når ho i dag også får meldinga om at KrF sin Knut Arild Hareide seier ja til å bli leiarkandidat i partiet hennar, ja då trur eg ho får seg ein ekstra inspirera for partiet som har satsa på henne. Lukke til Marit

Buplikt

Eg set i stova vår - VÅR stove! Vi har flytta i eige hus for første gong, i ein alder av 60 +. Vi har kome heim, heim til Skår! I 27 år har vi budd i prestegarden i Masfjorden, og vi har hatt det så flott der! Men sjølv om det var vår heim så var det ikkje vår heim likevel. I alle år har ein snikande tanke lagt på lur, kva om noko skjer med presten? Kvar skal vi flytta dersom familien har tre mnd på seg å flytta ut på? Heldigvis har det gått bra for oss, og vi har fått hatt ei "styrt" flytting.
Buplikta for prestar er spesiell, på godt og vondt. Vi har fått bu i ein stasleg gamal prestebustad med historie, kultur og mange kvadratmeter og det har vore på mange måtar eit privilegium. Minuset for oss som prestefamilie har vore usikkerhet om framtid, at draumen om eige reir først kan realiserast når vi nesten er pensjonistar.
Eg vil tru at denne bupliktordninga står for fall, og eg trur det er andre måtar at prestegjeld kan hjelpa ein ny prest med bustad på enn denne buplikta. Eg ser fram til at den nye prestegenerasjonen kan få gleda seg over å vera prestefamilie på ulike stader i landet, men at dei når dei sjølve ønskjer det, kan få flytta i eigen bustad.

Tida

Eg har forstått at den positive innfallsvinkelen til tida er at tida kjem, den går ikkje. Det er ein livskunst å tolka tida slik, kjem eg i tankar om i kveld... Med ein del år på nakken etter kvart erfarer eg jo at tida går, fortare og fortare. Det har jo nett har vore ein vår og så er det plutseleg vår att!
Eg elskar våren, har nett tusla rundt Presteneset, kjent sola sin varme, sett tjelden som leitar etter tomt i strandsona, og sett ungdomen som flatar ut på bakken! Ein ny vår, og eg kan konstatera at nok eit år av livet har gått i rekordstor fart!

Nei, eg vil ikkje tenkja at tida rasar avgarde! Eg vil heller tenkja at det er fantastisk at våren kjem, og eg vil møta den! At eg også har mykje å sjå fram til å gle meg til å ta i mot av den tida som kjem, er også godt å tenkja på. Sjølvsagt er det ein del sommarfuglar som skapar uro i magen når eg tenkjer på ein del av dei utfordringane som ventar meg, det får så vera. Slik er livet, men tida kjem - så lenge tida er.

Eigentleg er nok det klokaste eg gjer, å leva dagen i dag.

Stor utfordring

Ja det er ei stor utfordring å få etablert eit fastlandssamband over Masfjorden. Eg er svært glad for kommunestyret si positive mottakting og haldning til vidare arbeid med dette prosjektet. Eg er også svært nøgd med Strilen sin leiar 1. mars. Les den her.
Draumen min er at vi innan ti år har realisert prosjektet!

Kristin Halvorsen

I dag har eg sendt brev til statsråd Kristin Halvorsen. Eg vart så oppmuntra av eit intervju eg las med henne i eit innstikk i BT i helga, og det ville eg gjerne sei til henne. Ho har gitt meg grunn til å tru at ho vil satsa på folkehøgskulen, og eg har minna henne på prosjektet vårt her i Masfjorden. Eg håpar ho les brevet og den fine brosjyra vi har laga, og eg håpar ho gjev oss signalet vi treng for å kunna starta førebuing til å ta i mot elevar, aller helst hausten 2011.

Vi snakkar om livskompetanse, vi snakkar om folkehelse og førebygging, vi snakkar om fellesskap og å byggja relasjonar, og vi snakkar om å hindra drop out i vidaregåande skule. Eit år på folkehøgskule er av uvurderleg verdi.
For oss her i Masfjorden vil dette bety ca 70 unge pluss tilsette som kan innta bygda!

Masfjordbru

Eg har fått fornya tru på at vi skal lukkast i å få bru over Masfjorden. Dei siste vekene har vi hatt fokus på dette, og det er med stor interesse eg registrerar at det er fleire enn eg som har tru på dette (og det er jo i høgste grad nødvendig at vi er mange :-)

Til våren blir dei seismiske undersøkingane i fjorden gjort, og ut frå resultatet av dette vil vi kunna gå vidare med planlegginga. Mykje målretta arbeid lyt gjerast, og mange gode samarbeidspartar må vi ha for at brua kan stå ferdig seinast i 2020.

Eg ser fram til at kommunestyret skal drøfta framdrift for dette arbeidet på torsdag. Slik eg ser det vil dette vera det største samfunnsutviklingsprosjektet nord om Fensfjorden dei neste ti åra.

Kommunestruktur

Debatten om storkommune i Nordhordland er tilbake og den vil koma sterkare etter kvart. Vi gjer klokt i å tenkja gjennom dette, og saman våga å drøfta om dette er ei god løysing for dei tenestene innbyggjarane i kommunane har krav på. Slik eg ser det er det ikkje eit opplagt svar på denne problemstillinga, eg har vel heller ikkje tenkt gjennom alle konsekvensane.

Kva er dei viktigaste føresetnadane for at ein kommune framleis kan vera ein kommune?

Eg har tre hovedmoment:

1) At kommunen har ein forsvarleg økonomi

2) At vi har tilgang på god kompetanse på dei tenestene innbyggjarane har krav på

3) At kommunen utviklar seg og har vilje til endring

Desse punkta oppfyller Masfjorden kommune og difor ser eg ikkje at samanslåing hastar.

Men det er ingen tvil om at Samhandlingsreforma vil forsterka samanslåingsdebatten. Dei store oppgåvene i helsetenestene som kommunane får ansvar for innanfor førebygging, rehabilitering og oppfylging av pasientar krev regionalt samarbeid. Kommunestyret i Masfjorden skal få orientering om denne saka i kommunestyremøte 25. febr.

Interkommunalt samarbeid er viktig og dette har vi lang og tildels god erfaring med i Nordhordland. Utstrakt grad av samarbeid er likevel demokratisk krevjande og til tider tungrodd. Dette må også vurderast i samanslåingsdebatten.

Vi bør våga debatten og å ta den utan at konklusjonen er gjeve på førehand, Våga vega pluss og minus og ut frå ein slik debatt koma fram til ein god konklusjon.

Ein god tirsdag

Gårsdagen vart ein flott tirsdag! Dagen starta med tur til Bergen på kurs i Planlov saman med formannsakapsmedlem Vigdis Søvik. Kurset var nyttig og lærerikt, og det å få tid til å prata saman med ein god politikarkollega var nyttig, og ikkje minst kjekt. Det blir for lite tid til uformelle samtalar når ferja alltid går med det same klubba fell....

Om ettermiddagen hadde vi eit svært interessant møte mellom formannskapet, Masfjorden næringsråd, representant frå Wergeland-Halsvik og fylkesordførar Torill S Nyborg. Vi drøfta samferdsleutfordringar i Masfjorden, og her er det nok å ta av. Eg har fått fornya tru på at brua over Masfjorden kjem!

Dagen slutta med årsmøte i Masfjorden KrF i helselagsstova på Hosteland. Det var ei oppmuntring av dei store, og mismodstankar om uro i KrF fordufta i samtale og debatt med dei som var der. Masfjordingar er kloke og fornuftige folk, og KrF har ein flott gjeng som eg med gled representerer i kommunen. Eg er overtydd om at heile partileiinga i KrF hadde fått mot om dei hadde vore saman med oss i går.

Mandagstankar

Eg veit ikkje kva eg skal skriva

men let berre fingrane gå

Vil eg så kan eg det sletta

vil eg så kan det få stå

Det er jo det store med denne maskin

som står her på bordet med skjermen som skin.

Så kom alle tankar som inni meg vankar

ja kom berre fram ei maskin her dykk sankar

ho gjer dykk så klåre

det blir mest ein fåre

For kven skal vel meina og tenkja og tru

det meste blir feil, og det skjønar nok DU

Oppstart 2010

Denne helga er helga der vi førebur oss til ny start. Eg ser på facebook at mange av mine vener skriv om at det er siste fridag, eller at ein gler seg/er klar for/eller kvir seg litt til dagen i morgon, dagen då alt starta opp att.

Då eg var jente var kvelden før første skuledag etter ferie ein vanskeleg kveld. Ikke det at eg eigentleg hadde så mykje å kvi meg for, men spenninga i møte med ein ny kvardag utanfor mi faste ramme var krevjande, og i mange år måtte far vika plassen i senga si for meg framfor slike oppstartsdagar. Det var ei god løysing den gongen.

Eg kjenner litt av det same framleis. Eg er spent på morgondagen og på ein ny oppstart. Det nye året vil by på mange store utfordringar, eg veit det. Ikkje minst tenkjer eg på engasjementet mitt i NMS, og det er der eg startar når eg i morgon tidleg kl 06.00 set meg i bilen på veg til Flesland/Oslo.

I misjonen er det slik at vi vil så mykje, vi ser så mange muligheter, vi ser så mange utfordringar og difor vi blir så frustrerte når økonomien set sine nådelause grenser. Det var jo ikkje for å skjera ned på misjonsaktiviteten eg engasjerte meg, det var jo fordi eg ville vidare ut med julebodskapen!! Men eg prøver å festa blikket litt lenger framme - førebur meg på utfordringane vi må gjennom, og når balansen er eit faktum og inntektene aukar då skal vi vidare, endå lenger.
Eg trur nok at eg skal sova litt i natt, og heldigvis er eg ikkje åleine i natta.

Takk til alle som er med i denne prosessen. Takk for at de ber og gjev støtte.