Pust ut

Fredagskveld

Heime
Knut og

TV viss eg vil
PC på magen - av og til

Litt knask på bordet

Heilt KONGE

Lenge til mandag, trur eg

Vil eg tru

Ei annleis veke

Eg lever eit spanande liv - men denne siste veka har gjeve uvanleg mykje spenning, både på godt og mindre godt.

Sist torsdag drog eg til Stavanger for å starta landsstyremøte og strategikonferanse i NMS frå fredag morgon. Det var tøffe dagar. Alvoret i misjonen sin økonomiske situasjon kom sterkt inn over oss alle. Noko må skje, eg veit vi finn veg, men vegen er ikkje utan tornar. Eg ber om at vi saman finn vegen, og at mange fleire som ser at misjonsarbeid er ein viktig del av vårt kristne oppdrag, finn måtar å støtta oss på. Stor takk til alle som er med!!!

Midt under innspurten på landsstyret sitt møte kom gladmeldinga om at vesle Mathea var fødd på Stavanger sjukehus! Det var stort - ingen ting i verda er større enn eit bitte lite nyfødt barn!! Mathea betyr gåve frå Gud, og eg jublar inni meg: Takk gode Gud! Alt går bra med familien der sør. At det var eit lite misjonærbarnebarn vart litt spesielt i den ramma eg var den kvelden. Eg fekk takka Gud saman med mange andre når Rolf stemte i "Nå takker alle Gud med hjerte, munn og hender..." - og når møtet var over fekk eg halda henne i armane mine.

Når eg så kom heimatt venta det endå ei ny utfordring. Frå 20.okt har eg permisjon frå fylkessekretærstillinga og har gått inn i rolla som fugerande ordførar i Masfjorden , i ordførar Håkon Matre sitt sjukefråver. Dette er ei stor oppgåve som eg går inn i med stor respekt. Eg er glad for at Håkon får den hjelpa han treng for å koma frisk tilbake, og eg skal saman med dei andre i formannskap, kommunestyre og administrasjon gjera mitt beste for denne kommunen som eg er så glad i, og så sterkt knytta til.

I skrivande stund set eg og ser utover ein fantastisk fargerik hausthimmel, og eg seier på nytt - ingen plass er himmelen så vakker som på Sandnes. Det gjev ro i tanke og sinn å sjå på dette synet.

Potetankar

Eg set i hytto på heimegarden i kvedl og kjem i tanka om at da e godt me ikkje har ein stor potåker ne på Ekerna i år. Visst me hadde hatt da, då hadde da vorte seigt å fått potna opp dedne hausten. Da e då heise kor da rigna! Da e mesta so eg ikkje kan håtta at da har våre so vått før - men da har da nok heilt sikkert våre.
Eg huska ein haust me hadde store potåkra på Ekerna, men vere slepte verken hest, folk edle greip utpå - da va kje rå å få opp ei pota. So ein dag skirna da opp litt, å eg huska at då kobm da folk å hjelpte oss. Eg huska dei på Høyen kobm, ho Ranveig og Kamilla og bodnæ, og han Magnus Våtnå kobm. Han va onkelen has far, han va ein trivlæ gamal mann med snuslippa - (da va bere dei gamle so hadde snuslippa før, men dei brukte onnelippo dei, da gjer ikkje moderne snusarar har eg registrert. Ja, ja da e no lika ekkelt om da e onne- elde øvelippo som har dadne ekle snusn. )Men da va ikkje snus eg skudle skriva om, da va pote og regn og haust.
Da va kje hjelp i å ha poteferie (haustferie heitte da no, og eg har da) viss da ikkje va potever hedler. Men vart vere bra, so fekk me fri skulen på kort varsel. Me trong ikkje skuleplan - da va ingjen so fekk problem med ongane om dei plutselæ fekk fri. Da va folk adle plassa og da va bere å gje dei ei bøtta i hånnæ og sleppa dei utpå åkeren.
Og potna kobm opp, da va onga og vaksne, hest å poteblog på åkern, og so han Magnus so spretta frampå. Ut øve åkern so da mjløsekkje med grøne VK merkje på (edle va dei raue? trur bokstavane var grøne). Jutesekkje va da og, men dei sto ikkje so godt. Da va sekkje te småpotna (sleke so dei et på hotell i dag, men so gjekk til grisen før) og da va sekkje te storpotna. Egentleg va da kjekt å ta pote, da vistes ette arbeide, og pote va da vitigaste me dyrka te oss sjøl heima på garen.

- Å so kjem eg på at viss da va fint ver om hausten og dei to pote bort hjå Mongstå, då haure me at dei kasta potna i bøtto, vist dei hadde sinkbøtta då. Da syns eg va løye for da va jo så longt bort te dei, te og me ein fjor i mydlo oss. Han far sa at da va so lytt om hausten - og da forklarte alt, han far visste so mykkje...

Men no set eg her å mimra øve ei forsvunne tid og høyre kor regne tromma på hyttetakje - godt eg ikkje har ein stor potåker so ikkje e plokka i detta vere - og i dag har eg ete Wraps på eit shoppingsenter i Åsane. Men eg lengta litt tebakars - da va ei go tid før ei litæ jenta.

Her er eg

Eg har forstått at nokre av mine blogglesarar etterlyser meg, og ikkje minst at eg kjem med ein valkommentar. Og eg kan vera ærleg, valet gav ikkje inspirasjon til ein kjapp og sprudlande kommentar..

For å sei det beint ut - eg vart veldig skuffa på valnatta der eg sat med alle mine fantastiske medarbeidarar og vener og såg resultatet.

Eg var ikkje kjempeoptimist på førehand, det er no liksom ikkje meg det, men når ein har jobba med valkamp dag og natt i all den tid, og fått SÅ mykje positiv og god tilbakemelding, ja då vart nedturen bratt, for å sei det enkelt. Og lat det vera sagt - det var ingen trøyst at det gjekk verre med Venstre.

Men folket har talt. I frykt for å få Jens stemde dei på Siv, og i frykt for å få Siv så stemte dei på Jens.

Kvifor skulle folket stemma på eit lite KrF som ønskjer å snakka om menneskeverd, verdiar, miljø, og rettferdig fordeling når ein kan stemma mot bompengar og skatt, eller for statleg styring og meiningstvang?

Kanskje klarte vi ikkje å få fram det vi ville, eg innser det. Men prøv den som vil å styra media sin dagsorden. Vi har prøvd. Denne gongen vart det Jens og Jensen med nokre heiderlege unntak.

No er forklaringsjakta i gang. Synsarar er ute i avisene kvar dag. Vårt Land har gjort det til følgjetong i avisa si, det er synsarar og forståsegpåarar si tid no, og gallupen held fram med å dala.

Men dette kjem til å gå bra det, eg er faktisk overtydd om det! KrF er ikkje borte frå arenaen, og med det mannskapet vi har kan eg garantere at det kjem nye tider. Dersom det berre var folk som meg som ville halda liv i partiet hadde eg forstått krisestemninga, men i mine kretsar er eg ofte den med gråast hår og hjerneceller, og som er skrøpelegast til beins! Vi har mange lettbeinte, med kvikke unge hovud som saman med ein del av oss gråstenkte har rista skuffelsen av oss og står på for partiet. Vi skal kjempa for dei verdiane vi trur på - for menneskeverdet, nestekjærleiken, forvaltatansvaret og rettferdig fordeling i verda. Vi skal kjempa for familien og barnet sine rettar, for distriktet og byen, for eldre og sjuke, for fattige og rusavhengige, for miljø og klima, for næring og landbruk, for kultur og trusfridom og alt det andre....

PS - og viss nokon synes eg er lat på bloggen så er det fjesboka som har skulda.