Eg har vore på reis i fleire dagar, slurva med middag i to dagar, og vore på hotell i to dagar. Det vart skralt med gode poteter. I går trilla bilen min heimover att, eg gledde meg og hadde eit ønskje- eta gode poteter. Heilt vanleg, gode poteter - ikkje småpoteter, båtpoteter, bakte poteter eller potetmos på Shellstasjonen, men heilt vanlege poteter, kokt med skall og med krusande sprekker. Eg kokte berre poteter, surra litt løk, sette meg til bords til eit "herremåltid". Min vane tru sendte eg ei stille bøn opp til han som velsignar maten, og før eg fekk sukk for meg, og før eg fekk sagt amen sa eg(eller tenkte eg): "og takk for goa pote..." Det vart nesten litt komisk, men det var faktisk heil ekte...Det er poteta sitt år i år, og eg meiner nesten at det å dyrka poteter skulle vore ei plikt... Kanskje, om ikkje vi får gjort noko alvorleg med klimautsleppa, så vil 90% av matjorda i fattige land vera borte. Vi treng ta vare på matjorda vår, ikkje først og fremst fordi eg skal få "goa pote", men fordi menneske treng mat... Vi har ei kjempeutfordring...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar